Gisteren een afspraak gemaakt voor oudste zoon, is vaak erg moe en krijgt dan last van buik, maag en darmen. Ik maakte me geen grote zorgen, maar misschien was het wel eens een goed idee e.e.a nader te laten bekijken. Ik ben tenslotte geen arts. Het slachtoffer in deze vond het natuurlijk helemaal niet nodig, grote onzin en zag vooraf allerlei enge ziektes aan zich voorbij gaan. Het kostte me een lunchpauze om hem van gedachten te doen veranderen.
Gisteravond stortte plotseling ook ons jongste vrouwtje in, oma die even de oppas had, vond een ontroostbaar, hees, hoesterig meisje in haar bedje. Omdat ik toch al een afspraak had, leek het mij slim om de dokter ook meteen even naar haar te laten kijken.
maar...zo gaat dat natuurlijk helemaal niet he, ik had het kunnen weten.
Uiteindelijk lukte het om iedereen om 7.56 in de auto te hebben, dit hield in dat we 8.00 NIET gingen halen; rit naar de dokter, 4 minuten, wagen uit de auto, maxicosi's erop 3 minuten, naar de praktijk toe lopen, passen/meten bij de deur 2 minuten, is 8.05. Jammer, maar helaas.
We waren overigens nog niet opgeroepen, dus geen hond die gemerkt heeft dat we niet op tijd waren.
Tot aan de spreekkamer van de arts (geitenwollen sok, saaie muts van rond de 30, waarom heb ik nooit een jonge VLOTTE huisarts) ging het goed, daarna hield het op. De wagen paste niet. Dan kon grote zus misschien wel even op de gang blijven staan en op ze letten was de suggestie van de sok. Neh, slecht plan, ik vroeg me namelijk af of u ook even naar Joan wilde kijken/luisteren, die is sinds gisteravond ook niet zo lekker. "Heeft u daar een afspraak voor?" Dit kon niet waar zijn! "Nee, want ze heeft het pas sinds gisteravond. "tja, dan moeten we wel opschieten want we hebben maar 10 minuten."
Mijn god, wat een bureaucratie! Zullen we het maar even niet hebben over alle minuten die wij hebben zitten wachten in de wachtkamer, die de huisarts te laat was of alle consulten waar ook 10 minuten voor staat, die maar 3 minuten in beslag namen...wat dat betreft zou ik gewoon nog iets te goed hebben.
Beetje jammer dat je dit soort dingen altijd bedenkt als je thuis bent.
EN alsof ik twee afspraken per dag ga maken, zodat ik 'smiddags nog een keer met het hele span die kant uit kan.
Ik wil niet alle medici over één kam scheren, maar sommige artsen komen mij toch enigszins sociaal beperkt voor. Zo ook deze dame. Het is fijn als je dusdanig intelligent bent dat je medicijnen kunt studeren, maar doe er a.u.b een cursusje sociale vaardigheden bij!
Op de vraag wat er met zoon is, antwoord ik dat zoon waarschijnlijk niet de noodzaak inziet van dit doktersbezoek, maar dat zijn moeder hierin degene is die zich zorgen maakt. Waarop zij zegt: "oh, bent u niet de moeder dan?" Sok was wel een licht, ze stond alleen niet aan?
En dan moet je als gewone burger vertrouwen hebben in de deskundigheid van deze arts????
Met Mika was niets aan de hand, dat kon ze zonder onderzoek diagnosticeren. Als de klachten aanhouden of verergeren, moet u even contact opnemen voor een nieuwe afspraak.
Joan aan de beurt. "Heeft ze koorts?" "Nee, dat denk ik niet." "Heeft u haar getemperatuurd?" "Nee, ik was blij dat ze allemaal om 7.56 in de auto zaten."
Ook heb je na 4 kinderen niet altijd meer een thermometer nodig, de moederlijke intuïtie meet prima. 36,5 geen koorts...tuurlijk niet.
Longetjes beluisterd, klonken schoon, alleen wat verkouden. In de gaten houden, als de klachten verergeren, ze gaat slechter drinken of heeft koorts, contact op nemen. Ik vraag sok of het zin heeft om haar druppels voor vastzittende hoest te geven en te smeren met Luuf. Het zit niet echt vast, dus dat hoeft niet en wat is Luuf? En dat terwijl ik zelfs nog de wrijvende beweging erbij maakte toen ik het noemde. Ook al niet visueel ingesteld dus.
5 minuten later is het hele spul weer ingepakt en vertrekken we. Veel wijzer zijn we niet geworden, behalve dat we dan nu weten dat we bij deze dokter GEEN afspraak meer moeten maken.
Zonde van de tijd!
