Voor Noppes....

Nu ik zo aan het afvallen ben, vraagt dat grote opruiming in de kledingkast. Verplicht moeten alle grote maten worden weggegooid. Bijkomend voordeel bij het opruimen van al die grote kledingstukken, mijn kast wordt steeds leger, want reken maar dat grote maten, grote ruimte innemen. Nadeel was dat er op een gegeven moment niets meer in kast hing, dat nog paste.
Op aanraden van de dieet consulente (thank u soooo much) "weet je wat je moet doen, kijk eens bij de kringloopwinkel!" ging ik schoorvoetend die kant uit. Maar waar ik in eerste instantie ernstig twijfelde bij dit advies, mag ik mezelf ondertussen vaste klant noemen!

Voor mij is de kringloop daadwerkelijk een kringloop. Ik breng er mijn grote maten heen, en koop er kleinere maten. Nou heb ik ook nog de mazzel dat ik gewoon bijna tegenover mijn nieuwe favoriete zaak woon EN dat het in de loop richting de supermarkt ligt. Lucky me!
Voor wie nu denkt; "getsie, de kringloop!?" Oke, het ruikt er enigszins muf, maar das voor mij dan ook het enige waarvan ik getsie kan bedenken.

Het is geweldig om voor zo weinig, zulke leuke dingen te kunnen scoren. De wasmachine is gewillig en mijn kast inmiddels vol. Ik ben een zekere vaardigheid aan het ontwikkelen om oog te krijgen voor wat "waar voor je geld is" en wat je beter kunt laten hangen. Zo ga ik graag voor merk en het zal je verbazen wat er hangt; g-star spijkerbroeken, edc, esprit, mexx, tommy hillfiger, protest etc etc.

Tot grote vreugde van mijn afvalmaatje, goh grappige woordspeling onbewust, is DE kringloop elke week onderwerp van gesprek bij de consulente, leuk man!

Vandaag ben ik weer een nieuwe uitdaging aan gegaan;
heb inmiddels mijn naaimachine maar weer eens onder het stof vandaan gehaald, om jurkjes, shirtjes en broekjes voor mijn twee meisjes te gaan naaien.

Ja, daar heb ik tijd voor, kwestie van prioriteiten stellen.

Het zal al in de planning om morgen richting de plaatselijke markt te wandelen om stoffen en fournituren te scoren. Maar opeens, op weg naar de supermarkt, kreeg ik het geweldige idee om eens te kijken bij de kringloop of ze daar ook stoffen hadden. Ha, had ik toch weer een reden om naar binnen te gaan.

Ik werd nog net niet ontvangen met koffie en thee, maar het moet men niet ontgaan zijn, dat die mevrouw met die tweelingwagen er weer was.
Ik trof warempel 3 prachtige, vooral vrolijke lappen stof, waar ik veeeel jurkjes, broekjes en nog veel meer van kan maken. En dat voor een totaal van 5 euro. Daar word ik dus echt blij van. Dat ik ondertussen ook nog even 2 shirts en een zomerjasje voor Kate heb gescoord voor ook totaal 5 euro, mag ik dan ook nog even vermelden.


Kringloopwinkel, you make my day!! (Twice a week)

Uil

Vraag jij je af wat uilen daadwerkelijk 'snachts doen?


Een uiltje in het uilenbos,
gooit in het weekend alle remmen los.
Hij gaat tekeer als was hij een beest
en oehoet steeds van feest naar feest.

Hij behoeft geen pil, geen alcohol,
hij danst met vos, met beer, met mol.
Men zegt van uilen ze zijn wijs en oud,
dan zit men bij dit uiltje fout.

Want zo feestend elke nacht,
heeft hij echt de wijsheid niet in pacht.
Want komt hij 's ochtends bij huis en haard,
is hij natuurlijk geen cent meer waard

Nog voor het eerste ochtendlicht
doet hij snel zijn ogen dicht.
Over met feesten, grollen en grappen.
Het uiltje gaat een uiltje knappen

" Wel druk denk?"

Een standaard vraag, die alle tweelingmama's zullen herkennen. Je hoeft maar te gaan wandelen, boodschappen te gaan doen, op verjaardagsvisite gaan en hij wordt gesteld. Ik vind het niet zo erg, erger vind ik als mensen zeggen: "ik moet er niet aan denken!" En bedankt, denk je dan. Ik moet er soms ook niet aan denken, maar nog 1000 keer vaker moet ik er wel aan denken. Want mensenkinderen wat is een tweeling mogen hebben speciaal en wat voel ik me elke dag weer trots op mijn vier kinderen!

Ja, het is druk en ja, ik kom weinig aan mezelf toe. Ik zucht als ik voor de vierde keer de trap op loop om een speen in een verdrietig mondje te stoppen, wetende dat ik dat waarschijnlijk nog 4 keer moet doen. En ik mopper als ze allebei tegelijk aan het krijsen zijn en er echt eentje moet wachten omdat je er gewoon niet altijd twee tegelijk kan doen. En het is een ontzettende organisatie als je met het hele gezin op pad gaat, omdat je zoveel mee moet nemen. Je bent minder flexibel en het IS lastig om oppas te regelen voor 2 baby's tegelijk. Het klopt ook dat je heeeel veeeel was hebt met vier kinderen, dat je je aandacht moet verdelen over alle vier en dat dat echt niet altijd makkelijk is.

Ik zou nog even door kunnen gaan, maar mijn glas is nou eenmaal nooit half leeg, want het is geweldig om 's ochtends in een babykamer te komen en niet 1 maar 2 lachende smoeltjes te zien. Het voelt als ultiem geluk als je grote puberzoon van bijna 12 zo ontzettend lief met zijn kleine zusjes omgaat. Het maakt me blij als ik met mijn twee grote kinderen en man aan tafel zit te eten en de twee kleine moppies zitten erbij in hun wippers. Ik voel me rijk als ik een dag weg ga met het hele gezin en we drinken met zijn zessen heerlijk op een terrasje wat. Ik voel me bijzonder als ik aan het wandelen ben met mijn twee meiden en je wordt op een positieve manier aangesproken. Ik vind dat ik een bevoorrecht mens ben met vier prachtige, gezonde kinderen en ja ik mis vaak nog wat had kunnen zijn als Jona er wel was geweest. Maar ik wil ook geloven dat hij hier een hand in heeft gehad.

En eigenlijk ben ik gek op organiseren, het geeft me voldoening als de dingen lukken.
Ik vind het heerlijk om naar mijn werk te gaan, omdat ik daar ook gewoon Bianca kan zijn om daarna thuis kan komen bij vijf mensen die blij zijn om me te zien!

Kortom ik ben blij met mijn twee baby's tegelijk en ik verheug me op de ontwikkelingen die ze nog door gaan maken. Het lijkt me geweldig om de band tussen die twee te zien groeien. Ik ben er trots op dat ik uitverkoren ben om tweelingmoeder te zijn.

Want daar ben ik echt van overtuigd; als er zoiets bestaat als het lot of misschien zelfs wel een God, dan moet dat wel heel veel vertrouwen in mij hebben gehad om mij deze prachtige missie mee te geven!

Waarvoor Dank!

Amen

De nieuwe Hitchcock; cats and birds

Goed, om nu op Facebook te beweren dat ik mijn jongste kater eigenhandig ga castreren, gaat wat ver. Stiekem hoop ik dat alleen het dreigement geholpen heeft, we blijven immers al anderhalve dag verschoond van enig gevleugelte.
Voor wie het avontuur gemist heeft, volgt hier de ongecensureerde versie.
Op dit moment mogen wij twee katachtige tot ons gezin rekenen. Ik bedoel niet 2 van onze dochters, maar onze rode katers Sino en Pyros. Helaas is 4 weken geleden onze Fogo verdronken.
Een enkele keer kwamen de heren ons wel eens verblijden met een vogeltje, molletje of muisje. Dit tot grote gruwel van ondergetekende overigens. Als er weer eens een dierlijk restant werd gesignaleerd, werd al gillend Mark erbij gehaald die de boel moest opruimen om daarna een uitgebreide omschrijving te geven om wat voor een dier het ging.

Deze week liep het echter de spuigaten uit. Zaterdagochtend stap ik met meisje Joan de slaapkamer uit en constateer ik dat onze musketiers weer eens op pad zijn geweest. Er liggen veertjes in de hal. Tot zover ging alles nog goed. Totdat ik een blik werp richting het kattenluik en ik daar iets zie liggen waar nog veren aan zitten. Ik schiet terug de slaapkamer in en ruk Mark uit zijn bed. " Er ligt daar iets!" Hij stapt, het zou sensationeler zijn als ik zou kunnen zeggen, hij springt, maar helaas zo ging het niet, zijn bed uit en gaat de hal in.

Ik hoor hem keihard lachen en vanuit mijn veilige zone vraag ik wat er is. "Ze hebben gewoon een eend door het kattenluik heen weten te werken!" Die twee denken echt dat ze tijgers zijn volgens mij. We vragen ons af hoe ze dat voor elkaar gekregen hebben, ten eerste al de eend vangen en hem dan nog helemaal naar het luik slepen en er door heen werken...daar zijn ze wel even mee bezig geweest. Vanuit de slaapkamer wil ik dan ook nog weten of het om een mannetje of vrouwtje gaat, altijd interessant. Het was een mannetje.

De volgende ochtend verloopt ongeveer hetzelfde, behalve dan dat ik nu zonder kind richting de hal loop. Ik zie het al als de plavuizen niet meer zichtbaar zijn, omdat ze bedekt zijn met een zwart verendek. Dit keer was de verrassing een waterhoen, altijd leuk op de zondagochtend.

Hoewel ik er echt genoeg van begin te krijgen, maken we er grapjes over. Maar echt leuk vind ik het dus niet.
Ik ben doodsbenauwd voor het moment dat Mark straks bijvoorbeeld in Duitsland zit en ik dus zelf het zaadje ben om dierlijke resten van mijn vloer te pulken.

's Avonds staan we op om naar bed te gaan, Pyros is de hele avond bij ons in de woonkamer geweest. Mark tilt hem op en zegt gekscherend: "zo, ga jij vannacht weer lekker vogels vangen?" Waarop ik de kamerdeur open doe en heel snel weer dicht. "Eh, dat hoeft niet meer schat, dat heeft Sino al gedaan." Mijn veilige zone is dit keer dus de woonkamer, samen met Pyros. Mark ruimt weer op. Je zou bijna medelijden met hem krijgen.
Een beetje lacherig liggen we later in bed, wat een toestand, 3 vogels binnen 48 uur...wat volgt? Ik vraag Mark wat voor een vogel het dit keer was. Hij weet het niet, het beest had geen kop meer. Brrrrrr

De volgende ochtend doe ik voorzichtig de slaapkamerdeur open. Ik verwacht op zijn minst een reiger. Maar niks, de hal ziet er hetzelfde uit als de avond ervoor, geen veer te zien.

Ik vraag me af voor hoe lang.