We wisten al geruime tijd dat het er aan zat te komen, maar van enig pro-actief handelen was natuurlijk geen sprake. Totdat het moment kwam dat ik in het donker naar mijn werk moest. Ik had al in geen tijden meer in het donker gereden en was dus ook even glad vergeten dat één van de voorlampen het niet meer doet. Erg leuk om te zien hoeveel mensen je een seintje geven, maar bloedirritant om te rijden en bij je zelf te denken; "als ik maar niet aangehouden word, dan ben ik de pisang." Buiten dat is het natuurlijk ook volstrekt onveilig.
Vriendin Tineke, die net als ik ook niet echt om het uiterlijk van de auto geeft, praktisch vòòr schoonheid, wist wel iemand die vast een autootje kon regelen. Het toeval wil dat ik deze beste man ook nog kende uit een grijs verleden. Het contact werd gelegd en hij ging voor me op zoek.
Ik hoefde niet lang te wachten want nog dezelfde dag, geen uur later, werd ik gebeld. Hij had een leuk autootje gezien voor me! De afspraak werd gemaakt en op een maandagmiddag gingen we samen op pad. De meiden onder de hoede van oma en Mika hield ons gezelschap op jacht naar de auto.
Omdat ik natuurlijk ook gewoon een Nederlander ben, zocht ik veel auto voor weinig euro's, groot genoeg voor 4 kinderen en tweelingwagen, goedkoop in de wegenbelasting, zuinig met benzine en 4 deuren, verder had ik geen eisen, dus dat viel mee.
We gingen voor een Opel Astra station 1.8...dat klonk best stoer en op het fotootje zag hij er ook goed uit. Aangekomen bij de handelaar, een plek die ik echt van mijn leven niet meer terug zou vinden, werd de motor gestart, de motorkap geopend en werd er geluisterd, gevoeld en geroken aan de auto. Ik was op pad met een heuse autofluisteraar (ik citeer hierbij mijn zwager, waarvoor dank) Er werd al ruikende geconstateerd dat er het één en ander niet in orde was met deze kar. Maar...dat kon natuurlijk allemaal zo verholpen worden. Er werd een proefrit gemaakt en al gauw was de conclusie; "dit gaat 'm niet worden".
Dus togen we verder richting de volgende handelaar. Ook daar geen succes geboekt.
We spraken af dat de autofluisteraar nog even verder ging met zoeken en zodra hij iets gevonden had, er weer contact zou zijn.
Dat duurde niet lang. Hadden wij deze afspraak 's middags om vier uur gemaakt, 's avonds om negen uur ging de telefoon. Hij had een prachtige wagen gezien op marktplaats of het een idee was dat hij de verkoper zou bellen, een afspraak ging maken en dan even langs ging en natuurlijk of ik zelf nog even op het internet wilde kijken. Dat leek me nou wel handig.
Ik was meteen verkocht, een Volkswagen Golf Variant. Een mooie, glimmende (vooral dat sprak me aan, dat deed mijn auto namelijk nooit, eigen schuld ik weet het) groene, bijna nieuw ogende stationwagen. En dat voor een auto die al 11 jaar oud was.
Om een lang verhaal kort te maken, gingen we een half uur later wederom op pad om de auto in het echt te zien.
We kwamen terecht op een plek, waar je als vrouw alleen echt niet wil zijn. In het stikdonker zochten we naar de ingang van "de garage". De verkoper in kwestie was er nog niet. Er werd gebeld en een kleine 10 minuten later arriveerde hij inclusief pet en capuchon...mmmmm, hoort u mij denken? Ik durf wel te zeggen dat ik volledige bouwde op mijn autofluisteraar, by myself was ik hier overigens nooit terecht gekomen. Ik werd in "het kantoortje" gestald en ondertussen werden er 3 auto's uit de garage gereden om die ene te verkopen auto te verlichten. Hilarisch toch! Er werd op de ramen gebonkt, ik werd verwacht.
Ik kan niet anders zeggen dan dat ik bijzonder gecharmeerd was van deze auto! Wat zag hij er goed uit en wat was hij prachtig onderhouden! Het leek wel een beetje te mooi om waar te zijn. Mijn autofluisteraar vertelde me echter dat de auto motorisch en technisch prima in orde leek en dat het ook een auto was, die zijn waarde behield. Als ik hem zat was, kreeg ik er waarschijnlijk nog steeds een leuk bedrag voor. Ik vond het prima, doe mij maar één van die!
Een aanbetaling, een aantal opdrachten en een afspraak verder, verlieten wij om kwart over tien het donkere hol. Ik had gewoon een auto gekocht, zonder er nog een meter in gereden te hebben.
En natuurlijk had ik een stemmetje in mijn achterhoofd, een beetje wantrouwen met betrekking tot "de autohandelaar in zijn algemeenheid" is niet vreemd.
De volgende dag stond de afspraak om de auto, die ik overdag op mijn naam had gezet, op te halen. Was erg benieuwd of de auto er nog stond. Zou een stunt zijn, koop je een auto, ben je de eigenaar, is hij al "gestolen" voordat je er in gereden hebt. Maar natuurlijk niks van dit alles. Buiten het feit om dat de "verkoper" wederom te laat was en een erg warrig type bleek, was alles piekfijn in orde. De auto was gekeurd, gepoetst, gewassen en geschoren.
Na betaling en ondertekening van contract, zonder kleine lettertjes of ze moeten wel heel klein zijn geweest, kon ik eindelijk wegrijden in MIJN nieuwe auto!
Ik heb er een nieuwe vriend bij, hij is groen, groot, praktisch, en leuk!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten