zat daags eens mokkend in zijn hol.
Er was iets dat aan hem vrat.
Hij was het gangen graven zat.
Treurig zei hij tegen zijn lief:
"ik wil iets met meer perspectief,
ik ben het beu een mol te zijn,
vind het ondergronds bestaan niet fijn.
Ik wil mijn blik verbreden,
weg van hier beneden."
Zijn lief sprak: "ach mijn kleine vrind,
je komt niet ver, bent stekeblind.
Het zal niet lukken, zal niet gaan
wij leiden geen bovengronds bestaan!"
Maar kleine mol was eigenwijs
en ging toch, goedgemutst, op reis.
Zijn lief bleef achter zonder man
en dacht: "nou ja, dit was het dan.
Kleine mol wil graag ontdekken
Bestaan er misschien nog ander plekken,
waar meer geluk te vinden is.
Ik denk dan: hij heeft het mis!
Geluk zit van binnen en is niet te koop,
maar ja het is niet de mijne, maar kleine mols hoop."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten